Tematicamente, esta cantiga desenvolve-se em torno do apelo que a rapariga faz à Natureza, na tentativa de saber novas do seu amigo ausente e de quem sente saudades. É possível distinguir dois momentos neste texto: um primeiro constituído pelas quatro primeiras estrofes e um segundo pelas quatro restantes. Na primeira parte, o sujeito de enunciação questiona a Natureza, aqui representada pelas flores do verde pino, sobre o seu amigo enquanto na segunda estas lhe respondem, tranquilizando-a. Mais uma vez, o estado de espírito manifestado pela menina é de angústia e de incerteza relativamente ao seu amado mas, também, quanto às suas intenções amorosas. Este momento de diálogo entre a donzela e a Natureza tem como cenário a própria Natureza. Esta cantiga é constituída por oito estrofes / coplas, dísticos com refrão, monorrimos e monóstico, respetivamente, com rima emparelhada, alternando AA / BB / AA... nos dísticos.

Temáticamente, esta canción xira en torno ao atractivo da rapaza para a Natureza, nun intento de coñecer a súa amiga ausente e a que bota de menos. Pódese distinguir neste texto dous momentos: un primeiro constituído polas catro primeiras estrofas e un segundo polas catro restantes. Na primeira parte, o tema da enunciación cuestiona a Natureza, aquí representada polas verdes flores do piñeiro, sobre o seu amigo, mentres que na segunda responden, tranquilizando. Unha vez máis, o estado de ánimo que amosa a moza é de angustia e incerteza en relación co seu amante, pero tamén en canto ás súas intencións amorosas. Este momento de diálogo entre a doncela e a Natureza está ambientado na propia Natureza. Esta canción está formada por oito estrofas/coplas, coplas con estribillo, monorimas e monorimas, respectivamente, con rima pareada, alternando AA/BB/AA... nas coplas.